zaterdag 27 februari 2010
woensdag 17 februari 2010
maandag 15 februari 2010
Primaire emissie
Een primaire emissie is de eerste keer dat een bedrijf zijn aandelen te koop aanbiedt op de markt. Het belangrijkste doel van een emissie is het bijeenbrengen van kapitaal dat het bedrijf kan gebruiken voor investeringen en groei. Een (primaire) emissie levert geld op maar de keerzijde daarvan is wel de hoeveelheid eisen waaraan een bedrijf moet voldoen wanneer het genoteerd wil zijn op de beurs. Deze keerzijde maakt op dit moment dat een aantal bedrijven bezig zijn hun aandelen weer van de markt te halen.
De primaire emissie slaat alleen op het voor het eerst uitgeven van de aandelen, elke volgende keer is een secundaire emissie. Voor een primaire emissie gelden een aantal aanvullende voorwaarden.
Emissie
Bij het uitbrengen van aandelen in een primaire emissie zijn over het algemeen een of meer banken betrokken als uitgiftebegeleidende bank (Engels: underwriter). Het aandelen-uitgevende bedrijf spreekt met de uitgiftebegeleidende bank of met de coördinerende bank van het uitgiftebegeleidende syndicaat af dat zij de aandelen aan het publiek te koop aanbieden. De uitgiftebegeleidende banken zullen de mogelijke investeerders actief benaderen.
De banken begeleiden het uitgevende bedrijf ook (samen met accountants en juridisch adviseurs) in het opzetten van het prospectus. Het prospectus is het document dat de emissie begeleidt, waarin het bedrijf haar (financiële) situatie schetst. Het prospectus moet door de bank gebruikt worden voor haar werving van potentiële kopers. Het is een zorgvuldig samengesteld document, fouten of onvolledigheden in het prospectus kunnen (zeker bij dalende koersen) leiden tot langdurige rechtszaken van gedupeerde beleggers.
De Europese wetgeving rondom de primaire emissie en het prospectus wordt strikter, de wetgeving in Europa wordt verder geüniformeerd, zie ook de Prospectus Directive uit 2003. In de VS bestaat al uitgebreide wetgeving op dit vlak, daar moet bijvoorbeeld het prospectus goedgekeurd worden door de SEC voordat met de primaire emissie gestart kan worden.
Internetzeepbel
De internet zeepbel aan het einde van de vorige eeuw werd gekenmerkt door veel primaire emissies, met name in de VS, maar ook in Japan en Europa. Veel bedrijven brachten hun aandelen naar de markt aangelokt door de grote bedragen die daarmee binnengehaald konden worden. Oprichters werden in die tijd geregeld van de ene dag op de andere multi-miljonair, werknemers konden door aan hun toegekende opties veel geld binnenhalen.
Prijsbepaling
Bij het naar de markt brengen van een aandeel zijn de aandelen over het algemeen licht onder hun geschatte waarde geprijsd. Dit moet potentiële kopers over de streep helpen. Direct na de primaire emissie zou dan de prijs van de aandelen stijgen, waardoor bij verkoop meteen winst kan worden gerealiseerd.
Het is nu de truc voor een bedrijf om de aandelen optimaal te prijzen. Bij een te lage prijs gaat de winst voor een groot deel naar de investeerders en is zo kapitaal dat door het bedrijf gemist is. Bij een te hoge prijs kan het zo zijn dat de banken de aandelen niet kwijtraken. En zelfs wanneer ze ze kwijtraken en de prijs daalt vervolgens direct na uitgifte, dan wordt het een slecht verhandelbaar aandeel en verliest het zo veel van zijn waarde.
De primaire emissie slaat alleen op het voor het eerst uitgeven van de aandelen, elke volgende keer is een secundaire emissie. Voor een primaire emissie gelden een aantal aanvullende voorwaarden.
Emissie
Bij het uitbrengen van aandelen in een primaire emissie zijn over het algemeen een of meer banken betrokken als uitgiftebegeleidende bank (Engels: underwriter). Het aandelen-uitgevende bedrijf spreekt met de uitgiftebegeleidende bank of met de coördinerende bank van het uitgiftebegeleidende syndicaat af dat zij de aandelen aan het publiek te koop aanbieden. De uitgiftebegeleidende banken zullen de mogelijke investeerders actief benaderen.
De banken begeleiden het uitgevende bedrijf ook (samen met accountants en juridisch adviseurs) in het opzetten van het prospectus. Het prospectus is het document dat de emissie begeleidt, waarin het bedrijf haar (financiële) situatie schetst. Het prospectus moet door de bank gebruikt worden voor haar werving van potentiële kopers. Het is een zorgvuldig samengesteld document, fouten of onvolledigheden in het prospectus kunnen (zeker bij dalende koersen) leiden tot langdurige rechtszaken van gedupeerde beleggers.
De Europese wetgeving rondom de primaire emissie en het prospectus wordt strikter, de wetgeving in Europa wordt verder geüniformeerd, zie ook de Prospectus Directive uit 2003. In de VS bestaat al uitgebreide wetgeving op dit vlak, daar moet bijvoorbeeld het prospectus goedgekeurd worden door de SEC voordat met de primaire emissie gestart kan worden.
Internetzeepbel
De internet zeepbel aan het einde van de vorige eeuw werd gekenmerkt door veel primaire emissies, met name in de VS, maar ook in Japan en Europa. Veel bedrijven brachten hun aandelen naar de markt aangelokt door de grote bedragen die daarmee binnengehaald konden worden. Oprichters werden in die tijd geregeld van de ene dag op de andere multi-miljonair, werknemers konden door aan hun toegekende opties veel geld binnenhalen.
Prijsbepaling
Bij het naar de markt brengen van een aandeel zijn de aandelen over het algemeen licht onder hun geschatte waarde geprijsd. Dit moet potentiële kopers over de streep helpen. Direct na de primaire emissie zou dan de prijs van de aandelen stijgen, waardoor bij verkoop meteen winst kan worden gerealiseerd.
Het is nu de truc voor een bedrijf om de aandelen optimaal te prijzen. Bij een te lage prijs gaat de winst voor een groot deel naar de investeerders en is zo kapitaal dat door het bedrijf gemist is. Bij een te hoge prijs kan het zo zijn dat de banken de aandelen niet kwijtraken. En zelfs wanneer ze ze kwijtraken en de prijs daalt vervolgens direct na uitgifte, dan wordt het een slecht verhandelbaar aandeel en verliest het zo veel van zijn waarde.
Abonneren op:
Posts (Atom)